Op donderdag 27 november 2015 werden wij in ons nieuwe clublokaal verblijd met bezoek uit Apeldoorn. Alles natuurlijk in het kader van het jaarlijkse treffen tussen onze twee verenigingen.
Ditmaal reisden maar liefst zes Apeldoornse spelers naar Deventer af, en samen met zes Deventer tegenstanders én onze vier nieuwe leden zorgde dat voor een groep van maar liefst 16 spelers, allemaal druk in de weer met het mooiste spel ter wereld. En er werd ook nog Go gespeeld.
Had Apeldoorn vorig jaar al gewonnen, ook dit jaar bewees de club van de Apeldoornse Kei óók in Go een kei te zijn om rekening mee te houden.
Laten we eens kijken hoe de partijen verliepen…
Bord 1: Joost van Ulsen – Jan van Loenen (0-1)
De opening gaat vloeiend over in een jacht van Joost op een lange sliert met valse ogen. Maar uiteindelijk blijken de rollen om te draaien: Jan vangt een groepje, en daarmee blijft van het gebied van Joost bar weinig over. Joost geeft vervolgens op.
Bord 2: Gerard Bouwman – Rob van den Born (0-1)
Met stip de meest luidruchtige partij van de avond. Het spel gaat gelijk op, mede dankzij (of ondanks) het verbale geweld aan dit bord. Totdat in het middenspel een sliert van 11 stenen wordt afgeknipt. Gerard doet verwoede pogingen zijn sliert te redden, vergroot daarbij het probleem tot 13 stenen en jaagt ineens op een groep van Rob. Dit kost hoofdbrekens bij beide spelers (die opeens beduidend stiller zijn geworden), maar Rob toon zich de sterkste: hij redt zijn eigen groep en vangt er twee van Gerard, die vervolgens geen andere uitweg ziet dan opgeven.
Bord 3: Marc Bodde – Kees Pulles (0-1)
Deze partij liet zich lezen als een haiku:
Rustige partij
Goede start maar slecht eindspel
Verlies met vijftien
Bord 4: Gerard S. – Marten Ubbink (0-1)
Gerard komt met lichte achterstand uit de opening, houdt zich taai in het middenspel en haalt heel veel punten terug in het eindspel, waardoor er een lichte voorsprong ontstaat. Maar dan, letterlijk met het opvullen van het allerlaatste neutrale punt op het bord, komt een venijnig knippunt bloeddorstig tot leven. Gerard zag dat niet, maar Martin had al een half uur als een sluwe vos naar dit punt liggen loeren en sloeg genadeloos toe. Zes stenen gingen verloren waardoor de voorsprong van Gerard opeens een achterstand van zes punten werd, en hij Martin kon feliciteren met een welverdiende overwinning. Wat hij dan ook netjes deed.
Bord 5: René van den Berg – Tinie Beernink (jigo)
Een uiterst spannende partij waarbij beide spelers in alle stilte elkaar weinig vrijheden gunden. Uiteindelijk bleek echter de tijd de sterkste factor. Na een uitputtingsslag van ruim 2,5 uur spelen komen de speler een remise overeen. Omstanders waren lichtelijk verontrust dat deze traditie, die al jaren bon ton is in de schaakwereld, nu ook achter het Go-bord zijn kop opsteekt. Maar in dit geval maken we graag een uitzondering: beide spelers hadden na de uitputtingsslag hun rust welverdiend en kunnen terugkijken op een evenwichtige partij. En daar hoort jigo bij.
Bord 6: Jim Smit – Ali Nijhof (1-0)
Ali maakt het Jim meerdere keren moeilijk, met name door kundig hoeken af te pakken met een 3-3 invasie, maar gaandeweg verdwijnen er steeds meer van haar steentjes van het bord in het bakje naast Jim. Dit leidt er uiteindelijk toe dat zij moet opgeven. Hiermee redt Jim wél de eer van de Sallandse spelers, dus een plaats op een hoger bord is gegerandeerd voor een volgende editie.
Dit alles bracht de totaaluitslag op 4,5-1,5 in het voordeel van onze Apeldoornse vrienden. Volgend jaar weer; hopelijk met beter resultaat voor Salland maar in ieder geval met evenveel sportiviteit en speelplezier!
Een volle zaal tijdens de jaarlijkse uitwisseling met Apeldoorn