Een bezoek in oktober vorig jaar aan Lille voor een concert van the Stranglers (ja ja, punk uit de jaren 70-80) voelde zo goed dat ik meteen keek of er een Go-club is die een toernooi organiseert. Want go spelen in een mooie buitenlandse stad vind ik een geweldige combinatie van hobby en toeristisch genieten. En ja hoor..Lille kent een groot jaarlijks toernooi begin maart, en ook nog eens midden in de oude stad.
De bijnaam (scheldnaam en/of geuzennaam?) voor de Fransen in de streek rond Lille is Ch’ti vanwege het slissen in hun woordgebruik, en dus heet het toernoo het Ch’ti-toernooi. Er is overigens ook een hele leuke Franse film met die naam…ga hem zien!!
Dus toog ik samen met mijn vrouw Astrid op vrijdag 7 maart met de trein naar Lille voor het toernooi zaterdag en zondag. Zij, om lekker rond te lopen en te fotograferen, en ik voor 4 partijen. De oude stad is prachtig en lijkt op Gent of Brugge, maar dan veel groter: voor de 80-jarige oorlog behorend tot de zuidelijke Nederlanden, daarna glorieus tijdens de industrialisatie van de 19e eeuw, in verval eind vorige eeuw, en de laatste 20 jaar herboren.
Het toernooi speelde zich af in een mooi gebouw, met twee speelzalen en een mooie barruimte met tuin. En het eerste en bemoedigende wat me direct opvalt in buitenlandse toernooien is het aantal jonge spelers en speelsters, ook op dan-niveau. Het aantal senioren incl. mijzelf is op een hand te tellen. Eten en drinken was prima geregeld, koffie gratis, thee 1 euro, en broodjes op bestelling.
Het aantal vóórinschrijvingen bedroeg 85, het aantal werkelijke deelnemers bedroeg 76, waarvan haast 20 dan-spelers, en meer dan 10 spelers met een sterkte van ca. 10k. Dat laatste vind ik fijn, omdat ik het hele toernooi dus tegen spelers van gelijke sterkte speel en je sterkte goed op de proef wordt gesteld.
Het toernooi liep voor mij niet zo goed, de hersenen van de jonge mensen werkten beter: ik verloor met 1-3, maar niet getreurd. Dit toernooi bezoek ik zeker nog een keer.
Hans Huisman